Τι
να πει κανείς
για το ερασιτεχνικό
ποδόσφαιρο μας.
Δυστυχώς
τα νέα είναι
εντελώς απογοητευτικά.
Πολλά
τα λαμόγια που
πλαισιώνουν τους παράγοντες, αλλά και η
ίδιοι οι παράγοντες έχουν
γίνει άπληστοι σε
βαθμό κακουργήματος.
Τι
θέλω να πω
μ’ αυτή μου
την σκέψη.
Ο
Έλληνας έχει μάθει
να κάνει το
αφεντικό όπου και
να βρίσκετε, μα και με
ότι και να
ασχολείται, το έχει ψώνιο
ρε αδελφέ.
Το ίδιο
πράγμα συμβαίνει και
με τους παράγοντες
μας.
Πρώτον και κύριον , τους αρέσει
να κάνουν τον
ρουφιάνο , αλά όχι μονό
αυτό , αν δουν και
κάνα προπονητή της
προκοπής, προσπαθούν να τον
φέρουν με τα νερά
τους.
Και
αν αποτύχουν , εκεί αρχίζει
ο πόλεμος.
Δεν
κάνει για την
ομάδα, μιλάει άσκημα στα
παιδιά , δεν κάνει τακτική, δεν
βάζει όλους τους
παίκτες, κάνει διακρίσεις και
πολλά αλλά τέτοια
τα οποία πλέον
δεν με αγγίζουν.
Η
εμπειρία μου σε
όλη αυτή την
ιστορία με δίδαξε
ένα και μόνο
πράγμα.
Γονείς
πάρτε τα πράγματα
στα χεριά σας, όταν
βλέπετε ικανούς ανθρώπους
να αγωνίζονται για
το καλό τον
παιδιών σας και εννοώ
τους συναδέλφους μου
προπονητές , το μόνο
που έχετε να
κάνετε και εφόσον
πληρώνεται , να απαιτείται και
να διεκδικείται το
καλύτερο για τα
παιδιά σας.
Μην
γίνεστε έρμαιο τον
πράξεων τους.
Προχωράμε
μπροστά και μόνο, ο
καθένας κοιτάζει να
βολέψει το παιδί
του, δεν λέμε όχι.
ΑΛΛΑ, ΑΛΛΑ,
ΕΧΕΙ
ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΠΟΥ
ΑΠΑΙΤΕΙΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ?
Ήταν
ένας πολύ σοβαρός
προβληματισμός μου , τον
όποιο ήθελα να
μοιραστώ μαζί σας.
Τα
παιδιά σας και
τα μάτια σας.
ΣΑΣ
ΑΓΑΠΩ ΟΛΟΥΣ.
ΤΑΚΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
( ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ)
